A dicir verdade, este traballo caeume nas mans cando menos o pensaba e cando máis o necesitaba. Fai anos facía teatro no colexio pero a chegada ó instituto empeoroume a facilidade de seguir adiante coa miña maior afección. Agora sei que con esta nova oportunidade vou gañar moitas cousas, e aínda que por agora aínda é cedo, a todo iesto véselle moi boa pinta. Todos os que participan neste proxecto son unhas grandísimas persoas, e sei que xunto con elas podo chegar moi lonxe. O máis importante desde o meu punto de vista é que estou facendo o que realmente quero, o feito de facer o que me gusta axúdame a desconectar de todo; cando me sinto mal por calquera cousa, ou cando teño ganas de rirme de min mesma, póñome diante do espello e póñome a falar soa, inconscientemente de todo o que está ao meu redor, eu xa non son eu, agora son unha froiteira, agora penso se en realidade saben igual os melóns macho que os melóns femia..
No hay comentarios:
Publicar un comentario